روز کوفت

وقتی یک روز بخواهد بد شروع بشه میشه. تمیز کردن خونه را گذاشته بودم، دم آخری که میخوام برگردم. عادت هم دارم ساعت خونه را نگاه کنم و سرعت کارم را تنظیم کنم. باطری ساعت تموم شده بود، درنتیجه زمان از دستم در رفت و یکم دیرشد، از اونطرف یکی دو روز قبل کارتهام را که شامل کارت. ملی هم میشد گذاشته بودم تو کیف کوچیکم و درنیاورده بودم و بزارم تو کیف اصلیم. خلاصه وقتی دیر شد، یادم رفت باید کارتهام را بردارم، باسرعت دوییدم بسمت خطی های مترو و تا رسیدم مترو ، فهمیدم ای دل غافل، کارتهام جا موند!!! خب من برای وام وقت گرفتم و کارت. ملی خودم را نیاز داشتم. در نتیجه قید قطار را زدم وباز ماشین گرفتم و برگشتم خونه و کارتهام را برداشتم.

باز رفتم مترو و بعد بیرون پایانه بدنبال اتوبوس گذری، از شانسم ساعت بدی بود، مسافرخانم نبود، مسافرکلا کم بود، ماشینها بعضی هاشون نمیفهمیدن وقتی میگم نه، دیگه بوق زدن نداره، انقدر بالا پایین رفتم که میخواستم جیغ بزنم. بالاخره یکجا آروم گرفتم که یکی فهمید نه شخصی میخوام و نه تاکسی، منتظر اتوبوسم. هرکی میومدسمتم میگفت با اتوبوس میره، یکهو یکی از پشت سرم گفت... نزدیک بود سکته کنم، دقیق چسبیده بمن ایستاده بود، ریشهای بلندش تا شکمش میرسید، موهای بلندافشون قدخیلی بلند، بعد انقدرلاغربود، استخوانهاش مشخص بود، وحشت زده گفتم نه، که گفت  خانم اتوبوسه، تا گفت اتوبوس، گفتم آره، گفت بیا، رفتم و سوار شدم و تا یکساعت بعد ما دور میزدیم. ولی کلا خیلی کوفت بود امروز، خیلی