چه خبر از کجا

قصد دکتر رفتن نداشتم، اما بخاطر داغون بودن بیش از حدم رفتم دکتر. حالا چطوری رفتم؟ فکر میکردم دکمه های مانتو را بستم. نگو فقط دوتای اولی را بستم و بقیه در امان خدا رها شدهرفته بودم داروخانه دارو بگیرم، همینطور که نشسته بودم دیدم ای خداااا من فقط دوتا دکمه را بستم و... 

بعد اومدم خونه آبجی کوچیکه و فسقلی منچ بازی میکردند، نشستم بازی، تو بازی یکی از مهره هام را آبجی کوچیکه زد. انقدر نیت انتقام فرا گرفتم که یادم رفت یکی از مهره هام باید میرفت خونه جایزه ونباید دور بزنم، درنتیجه دور زدم و مهره آبجی کوچیکه را بیرون انداختم و چنددور که رفتم جلو آبجی کوچیکه کشف کرد چی شده، بهم گفت چی شده، گفتم به انتقامی که ازت گرفتم می ارزید که نرم اون قسمت

چقدر سخته خوندن خبر خودکشی یک خانم دکترجوان، یک مادر که باوجود اونهمه موفقیت علمی تصمیم به این تلخی بگیره. بقول مادرم خدا کنه خدا ازمون ناامید نشه و بخودمون آنی و لحظه ای واگذار نکنه که نتیجه ای چنین تلخ داشته باشه. سالها قبل یک هفته قبل عروسی خواهرم، خواهرشوهرپزشکش تو ساعتی که همسرش سرکار بود، نیمه های شب خودش را از پشت بام منزلشون به پایین انداخت و ازدنیا رفت. سحر ماه رمضان بود و خواهرم قرار بود فردای عیدفطر عروسیشون باشه. یکمرتبه زنگ زدند که این اتفاق افتاده و چون شهردیگه ای بودند نگفتند که تمام کرده، گفتند بیمارستانه. چون مادرشون پیر بود اصلا خبر ندادند، خواهروبرادرها بسرعت رفتند و وقتی رسیدند، فهمیدند تموم شده. هربار این خبرها را میخوانم، یاد ایشان برایم زنده میشه. زنی موفق و زیبا که داشت برای مهاجرت کارهایش را میکرد و یکمرتبه...

حتی هفته قبلش که با همسرش اومده بودند شهرمون کلی آهنگ گذاشته بود، رقصیده بود، فیلم گرفته بودند از خنده ها و رقصش، راستش خبرش خیلی غیرقابل باور اما واقعی بود. خدایا ما را آنی و لحظه ای بخودمون واگذار نکن.