یکزمانی دوست داشتم رانندگی یاد بگیرم و بنشینم پشت ماشین ومثل خواهرم لایی کشان بروم از این طرف به اون طرف. گاهی هم مثل اون یکی خواهر عاقلانه و باسرعت مطمئن رانندگی کنم. اما خب وقتی رفتم دنبال یادگیری، فهمیدم از من راننده درنمیاد!!! اوضاعم خیلی خراب بود، بعد آدم لوسی به هیچوجه نیستم، چون نازکش ندارم. اما خب دست خودم نیست که تحمل عتاب ندارم. خیلی زوداشکهام میچکه، هرچقدر هم بخودم میگم زشته. تو به سن میانسالی رسیدی، این حرکات برای دخترکان تازه بلوغه، اما خب... یادمه حتی فقط و فقط یکبار مربی بنده خدای من زد رو دستم و دعوام کرد که چرا وقتی بعد توقف میخوام حرکت کنم، دنده را عوض نمیکنم. بعد که رفتیم بنزین بزنیم، اونکه پیاده شد، من با اشکهایی که اصلا دست خودم نبود به آبجی کوچیکه گفتم، به چه حقی بمن دست زد؟؟ خب نعره اش را میزد.

شاید بگید چقدر لوس! اما جدا معتقدم لمس بدون اجازه، اصلا درست نیست. تحت هیچ شرایطی و با این مساله مشکل بزرگی دارم:/آره داشتم میگفتم، من که راننده نشدم، حتی بعد یکبار ردشدن تو امتحان شهری، قیدش را برای همیشه زدم. چند روز پیش داداش اومد دنبالم بریم جایی، ده قدم نرفته بودیم که ماشین خاموش شد، گفت بشین پشت ماشین من هل بدم، ماشین را یکجا پارک کنیم، چون وسط کوچه بود، یعنی باور کنید من با دوتا دستم این دستی را میکشیدم پایین نمیومد که!!!! سرهمون هم دعوامون شد:))آخرم خدا خیر بده اون 2تاپسرموتوری با اون ظاهرغلط انداز را که یک دستی رسوندن و ماشین بالاخره یکجای امن قرار گرفت.