درعالم بی خبری

یک دخترخاله دارم، جزو جامعه پزشکی. یکبار که دور هم جمع بودیم بحث بیهوشی و ریکاوری و... شد، گفت من دلم میخواد تو اون دوران که دارم بهوش میام و خودمم نمیدونم چی دارم میگم قرآن بخوانم. من اونموقع با خودم فکر کردم خب من ترجیح میدم که یک شعربخوانم، مثلا یک غزل از حافظ. اما دوباری که بیهوشی کامل را تجربه کردم، اصلا بخاطر نمیارم، موقع بهوش اومدن چه خزعبلاتی گفتم، فقط بار دوم یادمه چون نزدیک دوازده ساعت بود آب نخورده بودم، فقط آب میخواستم و خانمی که بالای سرم بود با خشونت هرچه تمامتر بهم گفت دهنت را ببند تا آب!!! هرچی فکر میکنم میگم نکنه قبل آب خواستن داشتم فحشهای زشت میدادم که انقدرعصبانی بودادم که نمیدونه چی گفته و چی شده. اما هنوزم دلم نگران این قضیه هست و از این مدل آبروریزی ها میترسمشما چی؟ تجربه ای دارید؟

پ. ن:در مورد مدت تشنگی اغراق نکردم، چون عملم قرار بودساعت هشت شب باشه، دکتر دیراومد و بعداتاق عمل پربود و من بالاخره دوازده شب به اتاق عمل رسیدم و دوشب هم درحالیکه تو ابرا بودم با رضایت خودم تو ماشین پیش بسوی خانه بودمچون تحمل موندن تو بیمارستان را ندارم.اینم اضافه کنم که چون خصوصی بود و مبلغ بالا، قبل عمل همه را گرفتند و من تقریبا با تماس دکتر که گفته بود رضایت بده بره رفتم