ارتباط با همسایگان

ما همیشه منع بودیم از رابطه با دوستانمون که به خونه کشیده بشه. آزاد بودیم که با اطلاع دادن تا ساعت مشخصی با دوستانمون بیرون از خونه قرار بگذاریم و برویم اما این رابطه به داخل خونه نمیرسید. من با این قانون بزرگ شدم و حالا برایم تغییرش تقریبا غیرممکنه. الان خیلی سختمه که بخواهم خونه کسی بروم، چون خونه را حریمی کاملا شخصی میدانم که مختص رابطه با فامیل و خانواده است.

همین مساله در مورد همسایه ها هم صادق است. وقتی بچه بودم ما با دوتا همسایه رفت و آمد داشتیم. یکی خانه روبرویی بود که مرد خونه معلم ریاضی دوره دبیرستان پدرم بود و خانم خونه نسبت بسیار دوری با مادرم داشت و دومی همسایه کناری که آقاهه استاد دانشگاه بود و از ما هم قدیمی تر بودن تو محل و از وقتی مادرم بعنوان عروس به خونش رفته بود، خانم همسایه سعی کرده بودارتباط بگیره. خدا همشون را بیامرزه، چون همشون از دنیا رفتند تو سالهای اخیر. ما به همین واسطه اگر به دلایلی به مهد نمیرفتیم خونه همسایه بغلی بودیم که من بخاطر حافظه ماهیم بچه ها و نوه های آن خانواده، هیچکدوم را نمیشناختم  و خب برای آنها که در جریان تولد و رشد من بودند من جالب بودم و شناخته، اما برای من غریبه های هیجانی بودن که تمایلی به برقراری ارتباط باهاشون نداشتم. برعکس من آبجی کوچیکه بود که بند نمیشد و از بزرگ تا کوچیکشون عاشقش بودن، چون زود با همه رفیق میشد. گذشت و ما رفتیم خونه جدید و همسایه ها قدیمی بودن و ما جدید تو کوچه و اونها اومدن ارتباط بگیرن، باز من عقب کشیدم و آبجی کوچیکه با خانمهای میانسال و پیرکوچه رفیق شد.

اومدم پایتخت هم هرگز سعی نکردم با همسایه رابطه برقرار کنم. چون تو روحیه من این مساله تعریف نشدست. یکجور صفر و صد هست منطق من متاسفانه یا خوشبختانه. حالا چرا اینهمه مقدمه نوشتم؟

کلید را روی در جا گذاشته بودم و ظهری برای خونه که عملا خالی بود خرید کرده بودم. اومدم درباز کنم، دیدم ای وایی، جا تره و بچه نیست. !!! چاره نبود زنگ در همسایه را زدم و گفتم کی هستم و تا با آسانسور برسم بالا  و اومدم بیرون، شنیدم خانم همسایه میگه سلام!!! نزدیک بود همه چیز را بریزم زمین و بگم قلبم. زود خودم را جمع کردم و گفتم سلام و حرف زدیم و به رسم ادب تعارف کردم بیان تو، که البته با توجه به اوضاع خونه تو دلم میگفتم خیرببینی نیایی یکهو که شکر خدا رد کرد و گفت من ندیده بودم شما را، ترسیدم برای کسی دیگه در را زده باشم و بعد تعارفات بسیار نخود نخود هرکی رفت خانه خودخلاصه که با همسایگان خود مراوده هم ندارید، خود را نشان دهید، یکجا بدرد میخورد و شما را سکته نمیدهند.