شرفی که بر باد رفت!!!

یعنی فکرنمیکردم بخوام آخرین پستهام را با چنین سوتی بنویسم

دایی بزرگم اومده بودن خونه ما، چون مادرم ازشون گله کرده بودن که شما حکم شیخک تسبیح ما را دارید. اما ما همه از هم دوریم، اومدن که مثلا برنامه بریزن که یک تغییری در وضع ایجاد شده بدن. خب من که نمیخواستم برم جلوی دایی جان، تصمیم گرفتم تو اتاق بمونم، اتاق بنده هم پشت سالن پذیرایی و کنار آشپزخانه است. چون دید نداره، در تا انتها باز، منم دراز کشیده، یکهو مامانم اومدن برن آشپزخانه چایی بیارن، دایی جان هم بدنبال مامان، گفتن همینجا بشینیم.آقا، این داداش منم همون موقع اومد بره آشپزخانه، منم داشتم بال بال میزدم به اون اشاره میکردم دراتاق را ببنده که اون ندید. منم منتظر اون بودم بیاد از آشپزخونه بیرون، با اشاره بگم در را ببنده، که یکمرتبه دیدم یکی از آشپزخانه داره میاد بیرون و منم دوباره مراسم بال بال زدن را تازه پی گرفته بودم که تا داداشه باز نرفته، در را ببنده که چشمتون روز بد نبینه، با دایی جان چشم تو چشم شدیم و... 

خلاصه نتیجه اخلاقی اینکه نخواستید با کسی رودرو بشید، هرکجا رفتید، اعتماد نکنید دیده نمیشید، اول در مکانی که پنهان شدین را ببندین، تا شرفتون به فنای مطلق الهی نره