عمه جان در کتابخانه چه میکند؟!!!

از وقتی یادم میاد یکروز هم نتوانستم تو کتابخونه کاری انجام بدم. فقط یکبار سوم دبیرستان یادمه مامانم باید میرفتن همایش، بنده هم امتحان فیزیک داشتم و سرجمع از کل کتاب ده صفحه خونده بودم و فرداش کل کتاب را امتحان باید میدادم. نتیجه اینکه مادر بنده را زیربغلشون زدند و بردند تحویل کتابخونه ادارشون دادن و به آقای مسئول که آشنا بود بنده را سپردن و رفتن. منم دیدم با اینهمه رفت و آمد من یک صفحه نمیخونم. گره روسریم را باز کردم و کشیدم تو صورتم تا جایی را نبینم و شروع کردم به خوندن. تقریبا سه چهارم کتاب تموم شده بود که یکی دم گوشم گفت این پنجمین چاییه که برایت میارم، چرا نمیخوری؟ من را میگی سه متر پریدم هوا که باعت شد سینی اون بنده خدا چپه بشهآبدارچی کتابخونه به فرمان آقای مسئول بنده خدا هی برای من چایی آورده بود، هی من متوجه نشده بودم. بارآخر فکر کرده بود من مخصوصا نمیخورم، برای اینکه سکوت کتابخونه نشکنه دم گوشم گفته بود که باعث شده بود تمرکزم بهم بخوره و... چقدرم عذرخواهی کرد، وقتی من گفتم حتی نفهمیدم اون چایی برایم میزاشته

بعد اون تایم من دیگه کتابخونه نتونستم چیزی بخونم، اگر هم میرفتم یا کتاب میشد بالشتم که بخوابم، یا میگشتم دنبال رمان و ازترس اینکه بار بعد بیام نباشه با سرعت میخوندم، تنها حسنش بالابردن سرعت مطالعه من بود

امروز براساس تهدیدات استاد و نداشتن کتابهای لازم اومدم کتابخونه که از منابع استفاده کنم. تازه نشسته بودم و کله ام تو گوشی در حال سرچ منابع بودم، چون سیستم کتابخونه قطع بود و باید با گوشی خودم سرچ میکردم که یک دخترخانم مهربون با یک سبد گوجه سبز کنارم اومد، از من اصرار که نمیخوام، ازونم اصرار که بردار. خلاصش ما که برنداشتیم و مشغول کارخودمون بودیم که دیدیم شکم مبارک برطبل رسوایی میکوبه. به ناچار دست در کیف مبارک بردیم و بسته بیسکوئیت همراه را لمس کردیم و گفتیم بریم تعارف که دیدیم نوچ، حسش نیستپس درنتیجه دست درکیف میکرده و دانه دانه بیرون کشیده و برخندق بلا فرو می افکندیم و همزمان کله مبارکمان درکتاب بود تا شاید چیزکی دست مبارکمان را بگیرد که یکمرتبه یکی کنارمان گفت ببخشید. حالا ما دهان مبارکمان پر، برگشتیم دیدیم ایییی واااایییی همان گوجه سبزی خودمان است و ما چه ضایع شدیم با این قاعده شکم پرستیهیچ بروی مبارک نیاوردیم و پرسش و پاسخی نمودیم و تمام شد. اما به قاعده شکممان که بسیار بزرگ است، چون حس رژیم گرفتن و ورزش و پیاده روی دروجودمان مرده است، آبرویمان به ملکوت اعلا پیوست. این نیز گزارشی مبسوط از عمه گرسنه تان از کتابخانه که چون تمرکزش بواسطه چنین حرکتی پریده بود، گفت داغ داغ برایتان بفرستد تا شما نیز برایش سیب زمینی سرخ شده و ساندویچ هات داگ پنیری و نیز بال سوخاری بفرستید با نوشابه زیروهمین دیگر، گزاف براین سخنی ندارم. دوصد بدرود. فقط منتظرما

پ. ن: اینم یادم رفت بگم بعد خوردن چایی حسابی پشیمون شدم، چون یاد حرف دوست مامانم افتادم که گفته بود من هیچوقت تو اداره چایی نمیخورم، چون همه استکانهاشون سبیلیه آقا ما چایی را خوردیم، بعد یادمان افتاد و تا چشم را گرداندیم، دیدیم، هعیییی دل غافل همه از دم سبیلووووو ها نه سبیلو نه سبیلوووووووووووووو، ولی چه کنم که کار از کار گذشته بود.