مادام بوآری

18سالم بود که مامان برای راحت شدن از دست من و کتاب خریدنهام، بردنم کتابخونه مرکزشون. مسئول کتابخونه، همکار قدیمی مامانم بود و با توجه به سابقه آشنایی بهم گفت هروقت کتاب نیاز داری، لازم نیست مامانت را بیاری. بیا هرچی میخوای بردار و بزنم تو سیستم و برو. اینطوری شد که من خیلی راحت و بدون شنیدن غر غرق شدم تو رویاها و داستانهاکتاب مادام بوآری را همون زمانها خوندم. تو کتاب زنی فاسد و... که آخرش میگفتی خدا را شکر سرش را زدن و مرد!!! اما چند روز پیش از یک صفحه پیشنهاد فیلم تو اینستا، یک بخش خیلی کوتاهی از فیلم را دیدم و خب دانلودش کردم. جالب بود که هرچقدر کتاب در به تصویر کشیدن پست و خراب بودن این زن موفق بود. این فیلم در به تصویر کشیدن مردی تنوع طلب که دل به فاحشه ای که برای موندن در دربار ازدواجی صوری کرده بود و علیرغم قدرت و جایگاه مرد، عشقی عمیق به این زن داشت، موفق بود. درواقع تو فیلم شما فقط اولش تصویر زشتی میبینید، بعد زنی که قوانین را میشکنه میبینید که خب درانتها وقتی میگه سرش را میزنند، حتی ناراحت مرگ زن میشوید.

نکته جالبش پسرکی برده هست که زن با عشق اون را به شکل جوانکی روشنفکر بار میاره که در نهایت به بانوی خودش خیانت میکنه و یکی از مسببین بریدن سر اون زن میشه. اونجا بود که گفتم مهم نیست تاریخ کجا نوشته میشه یا کجا اتفاق میفته، بلکه تکرارش مهمهکه ممکنه در هر گوشه ای از دنیا داستان با تفاوتهایی تکرار بشه

کلا چیزی که باعث شد دست به مقایسه بزنم، تفاوت در نگاه بود. یکی میتونه تصویری زشت و خشن و کثیف از یک واقعیت بیافرینه و یکی هم میتواند همون واقعیت را در یک لفافه زیبا و رمانتیک به شکلی دیگه تحویلت بده. این دقیقا تو تصور ما از دنیا و زندگیمون هم صدق میکنه. خب زیادی بالای منبر بودم، ببخشید

پ. ن: با عرض شرمندگی، اگر نظر چیز گذاشتید مجبورم پاک کنم و تایید نکنم. چون هنوز تصمیم و موقعیت  مهاجرت ندارم.