انقراض نسل!

امروز سالگرد دایی ام است. یک دایی دارم تو 24سالگی از دنیا رفته. چون فاصله سنیش با مامانم از همه کمتر بوده، بالطبع همبازی مامانم بوده و مامانم خاطراتش با این داییم از همه بیشتره. بخصوص که بهترین بچه پدربزرگ هم محسوب میشده. مامانم از وقتی یادمه اسم این دایی که میاد صورتش غرق میشه تو اشک. من ندیدمش، یکسال قبل از تولد من از دنیا رفته، اما عجیب دوسش دارم. شاید چون مادرم هنوز بعد گذشت اینهمه سال با محبت خاصی از این برادرش یاد میکنه. خواستم یک یادی ازش تو این وبلاگ باشه، روحش قرین رحمت

.................. 

این را که نوشتم یکمرتبه یادم اومد، هرچقدر پدربزرگ پدری و مادری من، خدابیامرزها در ازیاد نسل فعال بودن. نوه ها و نتیجه و ندیده هاشون از اون طرف بوم افتادن و آمار ازدواج تو نسل پدری و مادری من بسیار پایینه و حتی ازدواج کرده ها هم ازیاد نسلشون کلا ما را به انقراض میکشونهمن کلی نوه عمه متوفی دارم که همه از دم مجرد بودن و تو سن من از دنیا رفتند. از سمت مادری که بیشتر ازدواج کردن هم تک فرزند دارن و حوصله بچه زیاد کردن نداشتند. خداییش با این رویه پیش بریم از هر دو سو اسمی باقی نمیمونه و نسل منقرض میشه، این چه وضعیه خب